/315/ esse Deum, cum possit homines tutari a
peccatis, neque tamen defendat, respondeo
negando consecutionem, quippe ad hoc non
tenetur, imo misericors potius dicendus est,
cum ex inexhausto benignitatis suae fonte,
qui nullis certis legibus aut abundat aut exarescit,
perhumaniter in nos superabundantem
gratiam derivet atque deflectat.
Ad secundum dico: Si Deus, secundum
Stoicos, est veluti claudicans, naturaliter in
Deo esse defectum. Nostra autem sententia
non inducit Deum claudicantem, neque secundum
naturae ipsius proprietatem, neque
secundum voluntatis inclinationem, ut facile,
ex supradictis, colligi potest.
EXERCITATIO XLVIII
Adversus Stoicos.
Toto insuper coelo aberrarunt Stoici,
dum divinam quidem providentiam
libentes professi sunt, sed regere tamen omnia
et prospicere rebus humanis Deum,
non pro arbitratu suo, sed ex necessitudine
existimaverunt.
Quibus adducti fuerint rationibus, nullibi
lego. Ut autem veritas disputando elucescat,
in ipsorum gratiam, sic mihi liceat ratiocinari.
Indice
|
Pagine introduttive |
|
EXERCITATIONES |